Islanmış Beden.

aslında çok kaybetmişlikler yaşadık hayatımızda
arkamıza dönüp gittiğimiz zamanlar oldu
geleceği görmeyecek kadar çaresiz kaldığımız zamanlarda
dayanırmıydık acaba bize göre çok acı
ama acıları yaşayıpta hayattan bıkan insanların yaşamına
neleri kaldırırdı bizim bünyemiz
nelerle verirdik mücadele yılmadan
sevgilerde yıprattı bizi
gerçek olmasada hayatımıza girenler
ayakta sağlam kalmamızı sağladı belkide
boş yaşamdan seslenişler yaptık kardeşlerimize
onlarda bilmediler yüzünü yakan gözyaşı ile ağlamayı
onlarda bilmediler ıslanmış bedenlerini kurulamayı
emek veripte bi yerlere gelmeyi
farkına bile varmadılar yalnız kalana kadar
zerzenişte bulundular her seferinde öğrenemediklerine
yalnışlıklarla yol aldık bu zamana kadar
düzeltme imkanı olmadan
her yalnışa yeni bir yalnışla yol aldık
attığımız her adımda keşkeleri
ezber ettik hep birbirimize
doğru neydiki bize bu kadar uzak durdu
neydi gerçekten acıda bilmeden yaşadık
sokaktaki çıplak ayaklı çocuğun yakarışımı
daha minicik bedeninde saç kalmayan bebeğinmi
masumca evladım nerde diye ağlayan analarmı
güler yüzle gencecik kocasına veda eden kadınmı
yoksa bir dilim ekmek için hayat mücadelesi veren insanlarmı
hepsine arkamızı döndük görmezden geldik
aynı hale düşüncede acı bumuydu diye sorduk
çaresiz kaldık sevgisiz yaşamaktan dolayı
ve bilmedik hayattaki zorlukları
taki o zorluklar bizi bitirene kadar...