Ismi Sonradan Konulan Şiir

kendimi bildim bileli yazarım
başımı yastığa koyunca fikrimde
uyuyunca düşümde
uyanınca kalemimde
hep yazacak bir şeyler vardır içimde.
beni adım şair değil,
bana göre değil şan şöhret ihtişam
sadece bir hayal gezginiyim
biraz duygu taşır yüreğim
biraz da gerekli gereksiz sui zan
korkularım var benim korkusuzluğumdan gelen
kuruntularım var
; oluşup kermeleşmiş
nereden miras aldığımı kestiremediğim.
sevmesem de yanımdan ayırmayı akıl bile edemediğim.
belki de içimdeki ses dedikleri
sessiz insan.
hücrelerime işlemiş de ayrışamaz hale gelmiş
formül artıklarından birleştirilmiş
düğümlü noktam.
garip.
çok garip
ben neden yıllardır anlatamadım ki bunları.

kimseye açamadığım şu kapının ardında
hapis etmişim kendi kendimi.

aradığım özgürlük
iki dudağım ve dört parmağımın arasındaymış.

özgürlük anlatmak
anlaşıldığına inanmakmış bir yerde.

içinde tutmamakmış o anlaşılmaz sandığın düşleri.

meğer diğerlerinin de düşleri
endişeleri
her bir şeyleri varmış.

söylemezsen kimse söylemez
susarsan kimse seni dinleyemezmiş.

hatanın büyüğü aynaya bakmamaktaymış.

hep ileri derken
ezdiğin görmezden geldiğini kendinin bile farketmediğin
çiçeklerden af dilememekmiş.

belki de hata diye bir şey yok
diyerek kendini teselli etmekmiş.

ele kola gelmez
söze işe işlenmez bir şeylermiş seni yoran
;
hep yapamayacağını sanarak
yapacaklarını ertelemekmiş.

yaşadığını anlamak,
yılları kuru kuruya arkanda sıralamaktansa
ya da ileri bakacağım diye boş boş hayallere dalmaktansa
bir otobüs ya da tren bileti alıp
olduğun yeri bırakıp,
bir süreliğine uzaklaşmakmış kendinden.

tek düzeliğe isyan etmekmiş .

işte ben bu yüzden yıllardır anlatamamışım derdimi
içimde tutup tutup bırakamamışım hislerimi
bu yüzden; ne diyeceğimi bilemediğimden
boğazımda hep yaralar olmuş,söyleyememişim kelimeleri.
ben,
işte bu yüzden
yıllardır koyamamıştım bu şiirin ismini.
bundan böyle adı 'artık yalnız değilim' olsun.