Issız Dağ

Vadiyi aşan bulutların hışırtısı sardı ruhumu
Esmese rüzgar, bilemezdim varlığımı
Beden var, ruh yok
Şimdi ruh rüzgarın alıp götürdükleriyle
Duymaz artık çağırsan bile
Dönmez geri puslu vadiye

Sahi, özlemedin mi bu vadiyi?
Duyar mısın öten boceğin sesini?
Koklar mısın rüzgarın gül tenini?
Görebildin mi oralarda bu denli sevgiyi?

Bak!
Burada ötüyor böcek,
Bak esiyor rüzgar en derinlerimde
Bulutlar ağlıyor soluk renkli
Düşen her damla benliğimin kefeni
Bu satırlar sensizliğin eseri
Gitme ne olur dön geri

Oturdum bekliyorum
Yokluğunda hep aynı dağı izliyorum
Hani olur da,
Rüzgar diner
Bulutlar güler
Böcek ölür
Ama bu dağ hep burada
Bak uzanmış boylu boyuna
Sarılmış bu toprakların koynuna
Herkes gitse
O hep orada

Görmeyen gözler utansın!
Bak!
Nasıl da heyecanlı
Her bir dalı gözyaşı olan ağaçları
Salınagelir rüzgara karşı
Bir tek o anlar beni
Senin yokluğunda
Bir tek o ısıtır beni
Gecelerin ayazında.