İşsiz Ruh

Cadde üstü,annemin evi
Sokak aydınlatmalı balkonu,
Sabaha kadar gelen geçeni seyretmeli,
Ne yapıyor diye düşünür mü? Hiç Konu komşu .
Gerçi doğruda olsa Pek Aldırmam, bu gerçeği.
Sanki ben miyim? bunun sorumlusu.
Onlarda aldırmadılar zaten bu deliyi,
Ne yaparsa yapsın,hasta ruhlu.

Sensizlik depremi,yıktıktan sonra insanlık duvarlarımı,
Güneş yüzü görmedi bu hastalıklı,
Sensizligi,sessizlikle gecenin içinde hayal ederken yaktım son dal sigaramı.
Eylülde bir dilek bile tutmadım sayarken yıldızları

Ama bilemezdim bu kadar acıtacağını
Şimdi dilek mi tutmalıyım eylül için,
Eylülü mü beklemeliyim kabul olsun diye dileğim.

Bilmiyorum...

Kafamda basmıyor zaten tam bir aptalım.
Yeni alışkanlıklar ekledim,huysuz huylarıma,
Çekirdek çitliyorum mesela sürekli kafam atınca
Bilirsin bende de kafa olmayınca.
Neyse...
Ahmet zeytinci abim teşekkür etmiş geçen yazımda,
Kısa olmuş biraz sercanım diye eklemiş sonunda,
Tanımaz ki beni kimse senden başka
İnandıramadım kimseyi kıt aklıma
Akıllı numarası yaptım deli dendi onca,
Deli numarası yaptım, akıllı dediler sonra
Bak demiştim sana,giderken aklımı alma
İnanmazlar bana,
Sahi,
Sen benim deliligimi seviyordun dimi ama
Evet.
Anladım sonunda.

Not: Sesli olarak aşağıdaki linkten dinleyebilirsiniz.

https://youtu.be/5cTp2yy-2NI