Issızlığına İyi Bak

aynanın derinliklerine düştü gözlerim
göz bebeklerime sis çökmüş
kendimi dumanlı gördüm
sanki başımda bin yangın sönmüş

hala bir çocuk ağlar içimde
oyuncakları kırılmış

ne kadar güldürmek istesem de gülmedi
neşesi kırk yıl geride kalmış

elimi yüzüme götürdüm
çizgileri efkarla doldu nasırlı ellerimin
o çocuksu yüzüm aynanın çukuruna gömülmüş

ve
iki damla süzüldü
buğulu gözlerimden
çocuğun avuçlarına
ıssızlığına iyi bak derken

(günbatımı düşleri...sy.61)

Arap Kurt