İstanbul

Bir ömürdu ellerimden giden
Boğuldu hayallerim bir/den..
Boşluğa sarıp sarmaladim kendimi.
Hiç bir el
Uzan/masin bana diye

Sadece siir/lerime
Sarıldı demir parmak/lar arasında ellerim bir/birine .

Zaman akıyordu hızlı/ca
Yaşım ne kadar ilerleyince
Daha çok seviyordu beni yalnızlığim
Bukulurdu boynum
Yollara baka/baka
Ki bilki
Sen gidince hiç yeşil ışık yanmadi artık bu şehir'de

Baharimi kefen niyetine giymiştim üstüme
Zordu.
Bir istanbul sabahında gözlerimi açıp ta seni görmemek
Bir bebeğin annesinden uzak kalması kadar
Aciydi

Kendimeydi zorum
Adımı deliye çıkarana kadar
Yaziyordum kimsesizligime
Adımı deliye çıkarana kadar da devam edecek bunlar .

Boynu bükük kaldı buralar şimdi
Yağmur yağıyor
Kar yağıyor dağlara .
Anneler ağlıyor
Çocuklar ağlıyor
Sokaklar ağlıyor
Ben ağlıyorum
Gitme kal ...

Ask aze..