İstanbul

Hiç keder böyle yakar mı
Senin sularının, kokunun uzağında
İnsan nefes alabilir mi
Sen çok başkasın be İstanbul
Yakıyorsun yüreğimi cayır cayır
Uzaktan bakıyor
Gözlerim hemen doluveriyor
Ne sihirlisin
Seni yaşamayan ne bilsin seni
Seninle sevişmeyen ne bilsin bağlılığı
Yaşayınca özlüyor insan ayrılığı...
Sen engelleyemediğim gözyaşlarım
Büyüdüğüm serseri sokaklarım,
Özlemim tükeniverdii bu akşam
Sen tutamadığım gözyaşım
Domates ekmek yediğim çocukluğum
Herşey sensiz be vefalı İstanbul
Bugünüm yine sensiz bitiyor
Gizlice ağladığım zamanların şahidi
Yürüdüğüm caddelerin yorgun şairi...