İstanbul

Büyük kazan içinde ben
Dolanbaçlı yollarında düğüm olan hayat
İstanbul tarihin arta kalan kısmı
İnsan üstüne insan biriktiren şehri

Dün sokaklarında dolaştım
Eski sahiplerinden depdebeli yapılar
Yeni gelenler ise bu büyük metropolin
İçinde yemiş satan
Garibanlar

Şehrin iki yakası arasında vapurlar
Eminönü Kadıköy gitgel 40 dakika
Yol kısa mekan deniz
Hepimiz o şehirin için bir başka rengin
Peşindeyiz

Şehrin dört bir yanında koşuşturan insan seli
Kim nereye neden gider
Kalabalık içinde kaybolan bedenler
Yollar, araçlar dolu
Her yerde bir metal kokusu
İki pres arasında yaşam mücadelesi veren
Gölge ruhlar dolaşır

İstanbul Yedi tepe
Eskide kaldı tepeler
Kenarlarında yükselen
Büyük Beton kuleler
Arasında kaybolan yükseltiler

İstanbul huzur şehriymiş
Şairin zamanında
Araç savaşları olmadan
söylenen bir masalda
Koca bir dev olmuş yutmuş iki yakayı
Betondan minareler kadar yüksek kuleler
Çevrelemiş tüm şehri
İnsansı olan nerde ara ki bul
Bu hengamede

Şimdiki İstanbul
Tatlı pınarlar şehrinden arta kalan
Çeşmeleri suskun, dilleri bağlı
Çağlayarak aktıkları o günleri
Yağdetme de
Sular bardak bardak
Bu insan seli içinde kurumuş tüm damarları

İstanbul Gülhane, Emirgan
Sultanahmet sayılı bir kaç yere sığınmış
Gözlerini kaçırmakta korkak bakışlarla
Bu ben değilim der gibi etrafa
İstanbul, istanbul
Garib hüzünlü çocuk
Gel otur yanıma
Ağlama.
(Temmuz 2009)