Istanbul Ağladı İlk Defa

Bir İstanbul ağlıyor şehrin ortasında
Bir İstanbul yanıyor kalbimin tenhasında
Bir İstanbul yıkılıyor uçurum kenarlarında
Bir İstanbul şekilleniyor hayallerimin tam ortasında

Hep bir İstanbul düşledim var olan bir şehrin yamaçlarında
Hep bir İstanbul gördüm rüyalarımda
Denizinde sen öfkesinde ben
Hep bir İstanbul gördük böyle içten içe ağlarken

Hep anlattılar rüyalar kentini ben daha çok küçükken
İlk deniz ilk vapur ben daha doğmadan geçti İstanbul denizinden
Deniz Mavisinden kocaman bir sevinç ve hüzün siyahından ayrılığa kocaman bir merhaba
Hep bir gam düştü yüreğime İstanbul ortasında

En büyük aşklar orda başlar dediler ve en büyük ayrılıklarda orda kopar
Bir İstanbul ortasında kim bilir kaç göz yaşı ağlar
O martı dediğimiz kanatlılar kim bilir hangi sevdanın rengini taşırlar
İstanbul denizinde kim bilir kaç aşk böyle meçhule ağlar

Hele birde yağmur düşerse vapur camlarına
Şehrin güzelliği çıkar meydana...
Duydum ki bir prenses gitmiş o şehrin dar yamaçlarına
İşte İstanbul İstanbul olalı ağladı ilk defa..