İstanbul Ağlardı

Biraz hüzün biraz kederdin
Kalbimde tartılsan sonsuz İstanbul ederdin
Başına buyruktun,uçarıydın
Boğaz vapurları gibi çeker giderdin
Saçların Marmara'ya yayılmış denizdi
Beni kendine meftun eden
Bir İstanbul, bir gözlerindi




Yüreğimde yerin Üsküdar kadardı
Gözbebeklerinde daim güneş yanardı
Başını omzuma koyup bazen ağlardın
Sonra gri bir yağmur yağardı
Mendil satan küçük kız ağlardı
Ben ağlardım
İstanbul ağlardı