İstanbul-Ankara (hayal-i şehir)

heyyyy...!
koca camili koca şehir
akıntısına oltamı attıgım bogaz
sarayburnunda ayagım kayıp denizine düştügüm
bogazın bittigi marmaranın göründügü taşlık
sana vedaya geldim ...
hoşçakal...!

ahhhhh...'
yarım kalan aşkların şehri ankaram
adama sanat gidirip kendinden kaçıran şehir
mecburen hayal etmek zorunda kalanların diyarı
kale burçlarının dibinde genelevi olan zavallım
diyar-ı esrar mahallesi çin çinim sana geldim
hoş bulduk ...

gerek yok zihni hayal etmek için yormaya
mavi düşlesen gözünde zaten
yeşil keza ..nereye baksan tonlarca
ne kadar çılgın olur usta gör
sinanın su kemeri,dolma bahçe nin kapısı orda
sende hayal etmek zor
en iyi hayal edenleri seyret
hepsi istanbulda

ahhhhh! ankaram ..
her şeyi hayal edeceksin burda ,ama her şeyi
denizmi ...
hayal et
yeşil mi ,ha gayret
belki bir kaç müze hepsi o
velhasıl zorlayacaksın zihni ve sınırları
cesaret cesaret ...!

belki de bu yüzden en güzel sende aşık oluyor insan
rutin memur adımları arşınlasada kaldırımlarını
her ayak izinde bir hayali sevda izi
ufacık parklarında ufacık gölleri kenarında el ele aşıklar
bir birlerini yanındayken bile hayal etmek zorundadırlar
......hoş buldum ..

sana düştüm yine ankaram
...merhaba..!