İstanbul Boğazı

Bıraktım kendimi, tembelliğine baharın.
Resmini yapmak isterdim boğazın.
Boya renkleri aradım, gözlerde.
Işıl, ışıl, alımlı parlıyorlar tuvalimde.

Sarıldılar doyumsuzca birbirlerine.
Sonra, kayboldular boğazın güzelliğinde.
Yeşili, karası, mavisi, elası.
Boğaz bu; her güzelin müptelası.

Martı çığlıklarıyla gözümü açtım.
Göğsündeki bıçak yarasına baktım.
Saçkıran olmuş başı, dökülmüş saçı.
Harap etmiş onu, karnındaki sancı.

Kendimi gördüm. Düşünde ve gerçeğinde.
O gururlu başımız öne eğildiğinde,
Belki, yarına yakın gün, bugün.
Belki o günüde kaybettik dün.

karayel