İstanbul İle Söyleşi

Masmavi Marmara ile bezenmiş
Ya Rab bu İstanbul ne de güzelmiş
Dünyalar durdukça sende durasın
Aşığım sana ey canım İstanbul.

Ezanlar Arş-ı Alaya ulaşır
Bak sen de Asya-Avrupa birleşir
Dünyalar durdukça sende durasın
Aşığım sana ey canım İstanbul.

Sen ki bir tarihsin başlı başına
Altın yağmış toprağına, taşına
Dünyalar durdukça sende durasın
Aşığım sana ey canım İstanbul.

Sultan Ahmed-i şöyle seyrettim ya
Ah masum bakıyordu Ayasofya
Gönlüme hüzün, gözüm yaş doldu ya
Aşığım sana ey canım İstanbul.

Dedim Tarihinden mi kopardılar?
Aslına döneceğin gün ne zaman?
Asla! derrr gibi oldun ey İstanbul
Yeter! Dizlerim de kalmadı derman

Yoksa seni gözden mi çıkardılar?
Hani nerde o şanlı akıncılar?
Burca bayrak diken Ulubatlılar?
İçimde yanan korsun ey İstanbul.

Eyyub Sultanla yanmıştı meş'ale
Şeref bize nasip oldu Fatih'le
Aşıldı surlar dillerde Tekbirle
Senin şanın, namusumdur İstanbul

Bir asırdır kıymetin bilemedik
Sanayide önlerde gidemedik
Kavgadan sana fırsat bulamadık
Affet İstanbul ümitvarım elbet.

Unutuldu Fatihten kalma ferman
Kösteğin kırmak üzere küheylan
Vursun kösler, vira çalsın mehteran
Umudum sen, muradımsın İstanbul

Osman NURANİ derki çok büyüksün
Kalbimde Ülkü, dillerde türküsün
Sen bize Yüce Allah'ın lütfüsün
Aşığım sana ey canım İstanbul

1999

( 11 hece )