İstanbul Kar Altında...
İstanbul karlar altında kaldı o gün...
Bir tren seni alıp götürdü çok uzaklara...
Elim havada kaldı; ardına bakmıyordun!
Hayâllerim sende kaldı; kahroldum, kahroldum!
Bir bahar çiçeklenmeye başlamıştı oysa içimizde;
Kuruyan bir sevgi yeşeriyordu yüreğimizde yeniden;
İçimiz kıpır kıpır, dudaklarımızda sevda türküleri vardı...
Göz yaşlarım dondu kaldı çaresiz, gözlerimde;
Güneş utandı gördüklerinden, kızardı, kızardı ve battı...
Hüzünler dizildi bir bir pencereme akşamdan önce...
Mevsim ilkbahardı, aylardan Nisan ve ben;
Henüz yeşeren sevgi çiçeklerime düşen kırağıyı gördüm!
Elimde parçalandı umut dolu hayaller, bin kere öldüm...
İstanbul karlar altında kaldı o gün...
Bir tren seni alıp götürdü çok uzaklara...
Elim havada kaldı; ardına bakmıyordun!
Yüreğim sende kaldı; kahroldum, kahroldum!
Saçlarımda dolaştı ayrılığın soğuk rüzgârları
Ürperdim, iliklerime kadar üşüdüm, yalnızdım...
Özlememiştim o günkü kadar, korktuğum mezarları!
Bak; alnımda sıra sıra kaderin vurduğu silleler!
Dondum kaldım yerimde ve sen... Sen gidiyordun!
Mâzide kalıyordu sevgi dolu tüm tebessümler...
Sen ardına bile bakmadan bin bir hevesle
El değmemiş yepyeni bir yaşama ?Merhaba? derken;
Ben, ?Elveda? diyordum, senin üzerine kurulu hayâllere!
İstanbul karlar altında kaldı o gün...
Bir tren seni alıp götürdü çok uzaklara...
Elim havada kaldı; ardına bakmıyordun!
Sevdâlarım sende kaldı; kahroldum, kahroldum!
Elele yürüdüğümüz yollar buzlarla kaplandı;
Kurudu gitti altında öpüştüğümüz o koca çınar...
Ve küllendi yüreğimizi saran o kara sevdalar!
Ellerim üşüyordu, yalanım yok, sensizdim...
Ağlıyordum, hasretinle kanıyordu yüreğim!
Sen gidiyordun ve kalbim; avuçlarında, bîçare!
Umutlarımı peşine takıp sürükledin, gittin...
Sevdâ türküleri kaldı çatlak dudaklarımda
Bir de âh!... Geceme ışık tutan ceylân gözlerin!
İstanbul karlar altında kaldı o gün...
Bir tren seni alıp götürdü çok uzaklara...
Elim havada kaldı; ardına bakmıyordun!
Yarınlarım sende kaldı; kahroldum, kahroldum!
(24091994)
Elele yürüdüğümüz yollar buzlarla kaplandı; Kurudu gitti altında öpüştüğümüz o koca çınar... Ve küllendi yüreğimizi saran o kara sevdalar!
Ellerim üşüyordu, yalanım yok, sensizdim... Ağlıyordum, hasretinle kanıyordu yüreğim! Sen gidiyordun ve kalbim; avuçlarında, biçare!
Umutlarımı peşine takıp sürükledin, gittin... Sevdâ türküleri kaldı çatlak dudaklarımda Bir de âh!... Geceme ışık tutan ceylân gözlerin!
İstanbul karlar altında kaldı o gün... Bir tren seni alıp götürdü çok uzaklara... Elim havada kaldı; ardına bakmıyordun! Yarınlarım sende kaldı; kahroldum, kahroldum!
bazen düşünüyorum bu kadar güzel şiir neden az taktir
almıştır diye
bence bırak günün incisi ayın hatta yılın şiiri olacak nitelikte bir şiir
kıstasları ne belirliyor bilmiorum ben oyumu bu şiire verirdim
tebrikler
ud83cudfbbud83cudfbbud83cudfbbud83cudfbbud83cudfbb harikasınn çok hoşş
Sene 94 Ben daha çocukmuşum ! Şimdi aklıma geldi de , İstanbul düşse Ben hiç yokmuşum ! İstanbul Aşağı giderken Ben o şehre hep yokuşum !
İstanbul Deyince sen şair Yine vuruldu akıl kuşum...............
öyle resmetmişsin ki saadet okurken gözümde canlandı....
sevgiler yolluyorum güzel yüreğine ve tebrikler sayfana👍👍👍👍
İstanbul karlar altında kaldı o gün... Bir tren seni alıp götürdü çok uzaklara... Elim havada kaldı; ardına bakmıyordun! Yarınlarım sende kaldı; kahroldum, kahroldum!
çok hüzünlü bir aşk hikayesi kutlarım seni harikaydı tebrik eiyorum o duyarlı yüreğini 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍