İstanbul Olmazdın

Sabahında tebessümün var, gecesinde hüznün
Gün batımında İstanbul neden böylesine üzgün
Rüzgarı okşar saçını, sesine aşık bülbül
Karaca Ahmet sessizliği var dört yanda büsbütün

Ayak izlerinde canlanır medeniyetlerin en güzel Sultanları
Boğaza bir gerdanlık, kavuşturun yüreği yanık aşıkları
İstanbul, sen İstanbul olmazdın eğer
Denizine düşmeseydi sevgilinin gözyaşları

Her çiçeği ayrı bahar yâr teninden
Kuşları öter her sokağın köşesinden
İstanbul, sana İstanbul demezlerdi
Güneşin doğmasaydı onun ellerinden