İstanbul Ömrüm.

Uzanıp Çamlıcadan bir kuş misali Bostancıya.
Oradan Marmaranın serin sularında uzatıp ayaklarımı adalara.
Beyaz örtülü masalarda tokuşturarak yalnızlığımla.
Şerefine kaldırıyorum kadehimi.
Gecelerini sabah edemediğim istanbul.

Seni layıkıyle temdih etmek mümkünmü.
Her semtin nakkaşe gibi bir ömrü tezyin eder.
Yokuşlarından yüksündüğüm Beylerbeyi.
Haytalığımın ihtisasını yaptığım Beyoğlu.
Gençlik ihtiraslarımı kuluçkaya yatırdığım Kanlıcanın kuytuları.
Çengelköyden kıvrılırken Kuleliye.
köşe bucak saklanır arnavut kaldırımları.

Yeni camide her daim, Hak'ı yad eder güvercinler.
İkindi vakti Süleymaniyede guruba eşlik eder mecnun renkler.
Eminönünde martılar yeknesak çığlıklarında.
Sufi bir alem karşılar seni, Üsküdara vardığında.

İstanbul gözlerimdeki ışık.
Geceleri dinle, Tarabyada hüzzam ve arabesk karışık.
Ortaköy genç bir kadının nefesindeki heyecan.
Ebedi alemde dahi sönmez içimde , İstanbul sevdan.

Sarıyerden estiği zaman karayel.
İstanbul teyha,kırla kuşları gibi ürkek.
Karanfil aralıklarında saklanan pejmürde duygular.
Açılır güneşin efruzu ile tek tek.

Ya Boğaziçi.
Boğaziçi bir azra,mazi ruhların arzuladığı düştü.
İlk yangın yüreğime Emirganda düştü.
Ah Boğaziçi ,aşk ile efruhte gönüllerin kabesi, sinesuz nehir.
İstanbul ömrümü gömdüğüm ferruh şehir.