İstanbul'a Şiirle Bakmak

sen İstanbul'a bakardın , mevsim en çok bahardı
benim dağlarıma İstanbul boyu karlar yağardı
her aramak istediğimde yüreğini , teller kopardı
minarelerin oyuklarına saklanmış kuşlar ağlardı bize
kocaman şehrin gürültüsüne karışırdı sevdamız

bir kaldırım bulamazdık üstünde beraber yürüyeceğimiz
hep kadere atardık suçu , mazeretler en büyük sığınağımız
ne zaman konuşmak istesek , düğümlenirdi sözlerimiz
bir İstanbul bir de gözlerimiz yalan söylemezdi bize
büyük ekmek teknesinde aşk içindi tek kavgamız

karşımızda kız kulesi , içimizde mahpus duygular
s/essizliğimize çığlıklarıyla eşlik ederdi martılar
bir anda esaretten hürriyete dönerdi umutlar
salardık kürekleri denize , sular limandı bize
yüzdürürdük acıyla karışık sevinçleri , büyürdü sevgimiz

sanki biz hiç karada yürütmedik hayallerimizi ?
göyaşlarıyla sulamadık Beykoz tepesini ?
ormanlar duymadı hiç deliliğe çalan ıslığımızı ?
İstanbul'u seyretmek sevgiliye kavuşmak gibiydi bize
teninde büyüttük en ağır ayrılıkları , terketmedi mavi rengimiz


sanki hiç sevmedik şimdi ?
mendil açmadık sahipsiz ağıtlara bir gece vakti ?
aşktan sarhoş olmadık hayatın zikzaklarında ?
bütün yollar sevince yeşildi bize
çaldırdık cennetimizi , dünyada belki de


biz cennet bile istemedik oysa
sadece sevdik
İstanbul sevindi halimize
biz ayrı yönlere giderken kaybettik bizi
şimdi bütün sokaklar biz bize

kendimizi ararken aynalarda
İstanbul'a şiirle bakmak düştü hissemize
aynada gün batımı
İstanbul'da gün doğumuna eş
belki de her gidiş , bir dönüşe denk ?

söyle sevgili ?
daha kaç kere batacağız severken ?
ve kaç doğuş eşlik edecek İstanbul 'da kimsesizliğimize ?
kız kulesi ne zaman eğilip öpecek seven yüreğimizden ?
İstanbul itiraf edecek mi , azimle örülmüş sevgimizi ?

İstanbul şiir bugün
dokunmayın ağlamasın !
her yağmurda dağlamasın yaralı yürekleri
kız kulesi perişan bugün