İstanbul'a Yolun Düşmesin

çekip giderken gülmüştün sonunu düşünmeden
pişman olursun dedim sözümü dinlemeden

şimdi bana hangi yüzle nasıl geri dönüyorsun
hiç bir şey olmamış gibi seni seviyorum diyorsun

onca acı onca çileyi bilirsin çektirmeyi
yolun sonuna varınca bana geri dönmeyi

gittiğin ilk zamanlar hem ahlar hemde vahlar
bu şehir doğru söyler senin aşkındı yalan olan

istanbula bir daha yolun düşmesin
ölsende kalsanda kimse sözünü etmesin
bundan sonra yoksun bunu herkez böyle bilsin
çıkıp gittin hayatımdan istesende giremezsin...