İstanbul'da Aşkın Panaroması

Eksiklerimi bile bile gelirken aşkla bana
Huzuru tattım seninle , aşkın şehrinde...
Elif dedim adın gibi yaşa istedim...
Can bildim ömrümce seni sevdim...

İstanbul'da yaşamak vardı ''Elif'' gibi
İstanbul'da Aşkla yaşlanmak...
Yedi tepenin ayrı panoramasında
Sokulmak gönlüne , sarılmak doyasıya

Ömrümün birleşmeyen iki yakası gibi vapurda salınmak
Aşkın avuç içlerinde terleyen hislerin , dudak uçlarında ki hazzı...
Gözlerine benzer güzelliği her köşesinde bulmak bir bir...
Mavi sularında uçuşan martılarla dertleşmek ,
Özlemek dalgalar gibi iç çekişleri ve sonra kavuşmak.

Son durağına gitmekte olan ,
herhangi bir otobüsün arka koltuğunda sarmaş dolaş
Sıkışık yolların umursanmadığı bir an kadar hoştu sol yanın...
Yalnız dolaşmıştım Ortaköy' de , Beşiktaş sahilinde bir başıma
Kız Kulesine uzaktan bakmıştım , yıllar önce sessizce

Yürek dilini sevdim senin hayata duruşundan önce
Sonra bana bakışını , dokunuşunu , gözlerinle sarıp ısıtmanı
An gelip uzaklara daldığımda eskileri anarken
Önümde surlar gibi sağlam duruşlarını sevdim

Sevmek için bahanem yokken aslolan bahenem sendin
Seni sevmek o denli ihtiyaçken , korktum sensizlikten
Korkularımı sevdim , sen her birini tek tek yıkarken
Koca şehri kalabalıklardan arındıran varlığını sevdim

Seni tek sayan sevdamı sevdim , gözlerimi tutuklu kılmasını
Sözlerimi can kulağıyla dinlemeni sevdim
Bakışlarınla konuşmayı sevdim , dilim lal değilken
Daha ne çok sevdim seni , yaşa istersen

Galata köprüsünden sallanan oltaları izlerken
Dolan kadehlerin çakır keyfinde içtim hasretini
Kalk götür beni sevda köprüsünden sallandır
İlk tanıştığımız yerde , sigaranın dumanına sar yine...

İçme desemde yüzüme üflemekten vazgeçmedin
Seni ne kadar sevdiysem ondan o kadar nefret ettim
Yar bildiğim , seni benden aldı söyle ne diyim...
Nefesin olmak istesem ne değişir sevdiğim.

Rüzgar aşkıyla külleri savurduğu gibi savruldun sende
Elif dedim bende , döndüm aşkınla
Şimdi kız kulesi gibi uzakların yareninde
Sana bakmak ,
Göz yaşlarımı boğazın serin sularına akıtmak
Mezarında büyüyen güllerin ,
Tomurcuklarına kan damlatsa da seni geri getirmez ki

Sözler acıtıyor beni ,
Kulaklarımda yankılanan sesini duyuyorum
Uykularımı bölen dokunuşlarını arıyorum
Seni gönlüme Elif diye koyan aşkı taşıyorum
Sensiz olmuyor ben olmazları yaşıyorum

Yarım bıraktığın her şey gibi ,
Bu şiiri de tamamlayacağımız günü ,
Vuslatımı bekliyorum...
Gün doğar mı yoksa batar mı bilmem
Ben seni özlüyorum...