İstanbul'da Pus Bende Sus

Her gün göz bebeklerime düşüp
Gökyüzü desenlerinde dizleri kanayan
Ezberime bakıyorum
Puslu camın ardından..

Manzara hep aynı olsa da
Görülen hep başka

İstanbul'da bugün pus
Bende derin bir sus..!

Kapatıp gözlerimi,
Gökyüzünü tenime giyiyorum..
Ceviz ağacıma düşen sonbahar;
Yarı çapı sıfır olan bir daireyi hatırlatıyor.
Sonsuz gidişler nereye?

Yeryüzünün duygular için okul olduğunu,
Toprağın da keşişlerin kanından
Devşirilmiş öğretmen olduğunu
Fısıldıyor..

Ruh rüzgarı koşucusunun sürüklediği
Keder
Çöküyor balkonumdaki boş sandalyeye
Ben diyor;
Sevgi bağı olan derin bir üzüntüyüm aslında
Ruhuna musallat olan..

Gözlerimi açıyorum;
İstanbul' da bugün pus
Bende derin bir sus



13.10.2014