İstanbul'lu Diyor Ki

Artık sevmiyorum insanları
Sevmiyorum sevgimi dağıtmayı
Nefret ediyorum kainattan
Kin besliyorum yürüyen ve konuşan herşeye
Çünkü onlara verdklerimi alamıyorum
Artık;
Kız kulesinde sırlarımı saklamıyor
Galatadan Hezarfenin yeniden uçmasını beklemiyorum
Marmara gibi dalgalansa da yüreğim
Beklemiyorum heyecanla boğazdan geçmek için Avrasyayı
Aldığım alkolü ve nikotini temizlesin diye
Beykoz sırtlarına çıkmıyorum temiz hava almaya
Beyoğluna inmiyor
Tatsız hayatımı tatlandırmak için
Kemalpaşada tatlı yemiyorum
İnönüde Karakartalla, Saraçoğlunda Fenerle
Ali Samiyen de Cimbomla coşmuyorum
Ben artık hayatı ve insanları sevmiyorum
Sevmiyorum sevgimi dağıtmayı
Nefret ediyoru kainattan
Kin besliyorum yürüyen ve konuşanherşeye
Çünkü onlara verdiklerimi alamıyorum
Sabahlara kadar;
Sadece yaptıklarıma yanıyorum
Biliyor musun;
Artık alkolüde bıraktım
Onun yerine;
Bir elime küflenmiş portakaldan sıkılmış bayat portakal suyumu
Bir elime yarısı yanarak kül olmuş sigaramı alıyor
Sabahlara kadar
Penceremin önündeki yaşlanmış,
Ahşap sallanan sandalyemde oturuyorum
Oturuyorum ve her akşam batan güneşin
Her sabah yeniden doğmasını özlüyorum