İstasyon

İstasyon

Peş peşe devrildi lakin sözlerin,
Keşke istasyonda inmeseydim hiç
Kıpkızıl kesilmiş yeşil gözlerin,
O kara trene binmeseydim hiç.

Üç ayrı kılıkta o gün sorduğun,
Bukalemun cinsi selam durduğun,
Rikkatle bakınca nefstir gördüğün,
Ezeli nağmeyle anmasaydım hiç.

Şöhreti duyunca gitti bilinci,
Bazen milliyetçi bazen de dinci,
Fetvası bizdendir hali yabancı,
Gülüşü sahteymiş kanmasaydım hiç.

Ayinesi laftır... Bu nasıl şair?
Bazen siyasetçi bazen ve sair,
Dolaşır dillerde şehir be şehir,
Arsızın atına binmeseydim hiç.

Haydi, Ömer haydi eyle tahammül,
?Ateşten Gömlektir? Buyurdu Resul,
Es deli rüzgâr es! Es üfül üfül,
Bilmem ki... Kardeşten sanmasaydım hiç.

11.01.2007 Bursa