Istasyon Durakları

En güzel sevdaları ağırlar istasyon durakları
Kimi camdan gülene el sallar kimi aşkının peşinden koşar
Çoğu zaman ayrılığı taşır duraktaki vagonlar
Bazen sevdalılar birleştirir üzeri pastutmuş raylar

Ortalığı kaplar hüzünle beraber tahta bavullar
Yarine sevdalısına son sözler
Düdüğün ilk sesi eşliğinde ayrılık havası sezer
Havada salanarak asılı kalır eller
Gidenin ardına iki damla göz yaşı dökerler

Akşamda kapı açar kimsesizlere
Gözüm ilişir Gazete kağıtlarıyla örtülü insanlara
Yıllardır sevdasınımı bekler yoksa kimsesizlerin diyarımıdır istasyonlar
En güzel sevdaları saklar bir birine kenetlenmiş vagonlar