işte bu yüzden

sırtını beyaz duvara vermiş

süzüm süzüm süzülürken şafak vaktinde,

içine doğan aheste ışık

gönlünü alır

alır,

renk olurdu

dikensi yapraklarına.



nefesinin

en çok bakışlarını severdi,

kahverengi ya da gri görünse de

yer yer gözleri,

gerçekte yeşildi

yemyeşil...



kabuklaşmış sertliğine aldırış etmeden uzanırdı nefesinin

taa derinlerine.



maviliklere karışırdı sesi,

bilirdi 

o şarkının kendisiydi.



ayağının dibindeki pembeliklerdi tek süsü.


bazen yuva olurdu güneşin peşindeki nazlı,

isyankar kuşlarına semalarının.


bazen de dallarıyla yapraklarıyla dans ederdi,

rüzgar olur

eserdi kendine kendine...


~ayça~

21 Eylül 2016 45 şiiri var.
Beğenenler (4)
Yorumlar (2)
  • 7 yıl önce

    Eserdi kendine kendine... Teşekkür ediyorum sevgilerimle...

  • 7 yıl önce

    "Nefesinin en çok bakışlarını severdi..."

    Sevgili Ayça Özbay'ın harika köşe yazılarını severek okuyoruz.

    Çok güzel ve herkese yararlı konulardan bahsediyor. Bizler de bilgileniyoruz.

    Ayça hanım bu konulardaki engin bilgisini şiiriyle harmanlayınca ortaya çok şey anlatan güzel bir şiir çıkmış.

    İçtenlikle kutluyorum...

    👑