İşte Gidiyorum Bengisu'm

// çoğu zaman gitmek
acı verir insana //

senden yana biriktirdiğim
papatya kokulu sevdalarımı
pandoranın kutusunda zincirleyip,
senden kalan
güneş ömürlü umutlarımı
cehennem ateşinde döğüp

gidiyorum!!!

bir deprem sonrası yalnızlığıyla
titremekten yorulmuş bir mum gibi
yangın yeri şimdi yüreğim.
gitmemim yüklediği
Nemrut yüklü sensizlik
alıkoyuyor beni yaşamaktan.
ardımsıra dizginlediğim göç ağrılarıyla
savurgan meltem rüzgarlarının şevkiyle
kalpten kalbe, yerden yere vururken

gidiyorum!!!

zamanın akrepsel koşuşturmasına
canvefa eşlik eden yelkovan,
bir saniyenin değerini
balyoz düşünceleriyle indirirken beynime,
ıslak bir battaniyeye sarılıp
bir yağmur damlası kıvılcımıyla yaktığım,
dumanı "SEN" olan sigaramı içerken

gidiyorum!!!

bir ömür seninle yaşamayı düşünürken,
bir insanın nefes alarakta ölebileceğini,
bir ömrün
bir hercai vefasızlığındaki soysuzluğunu,
yılların ne kadar aldatıcı,
yokluğunun ne kadar acıtıcı
olduğunu düşünüp

gidiyorum!!!

işte gidiyorum bengisu'm
bundan böyle hibir zaman, hiçbir yerde
ben yokum!!!