İşte Öyle Mutsuzum

kırık bir yüreğe mahkum
muammalara süzülürken,
aralık kalmıstı kapı
ve sırrın adıydı ölüm

yüzünü sayıklıyordu düşler
ayazında güvercinin,
karia da seslendiğim harf
bir bedene mecbur,


Suskunluğum



bır yuzum gokyuzunde ağulanmış
bir yuzum topraga bulanmış
kolundan tutulup atılan
hüzünlere bezenmişim

ellerim paramparca
tutunmuyorum da hani

işte öyle mutsuzum