İşte Yine Güz Geldi

sevda baharında çiçek gibi açmak vardı şimdi
en sıcağından dudaklara, yenilseydi dudaklarım
Dur dedikçe koşmak
Sus dedikçe konuşmak
bedeni kor ateşlerde yakmak vardı şimdi
kalbimdeki tahtın sahibine köle olmak vardı şimdi

işte yine güz geldi
kıtlık vaktindedir şimdi aşk
göçtü buralardan bülbül
boynu bükük kaldı gül
bir es işareti verdi şair


aşkla dolup taşan eteklerim
yırtıldı sonunda
ne sesimde, ne gözlerimde kalmadı derman
güz geldi üşüyecek ellerim

tüm kimsesizliğimle balkona çıktım
ay sesizce geldi kondu avuçlarıma
yüzümde geçmeyen acıların mahsunluğu var
aklım savaşan şehirler kadar karışık
kendi sesimi gördüm asılı kalmış çınar ağacımda

gözlerimle konuştum güz dolunayıyla
tadı yok diyorum dünyanın
neden soyunup çıktın sokaklara
gece ağır geliyor artık insanlara
gözlerde hüsran
ellerde birikmiş ahlar var
göğe saplananlar yıldız değil, çığlık
yangınlarımızı söndürecek rüzgârlar arıyoruz
sokaklar bak boş, gökyüzü bile mutsuz
kalbim bin hüzün, bin yara
bu gecenin efkârlı yolcusu benim
ızdırabım şu akan yıldız


beceremedim yine sevmeyi
oysa yalınayak koşmuştum
en acıtan gecikmişlikle

işte yine güz geldi

ayaz ayaz üşütüyor gece
cırcır böceklerim de yok, ateş böcekleri de
son bir sigara yakıp uyumalı şimdi..