İsteksiz Yolculuk

gözlerinden geçen bir bulut yığını gibi
öylesine hüzünle geçiyor
dudaklarının üflediği sigaranın dumanı

nereden bilebilirdin ki
bir gün senin için bu meczup kadının
şiirler yazacağını

suskun ağızların
tıkanan yolların
içinde kaybolan biz dolu yılların ardından
sen;
bana şiirler yazdıran adam

ıslak bir umudu güneşe serip
geceleri kurutacaktım
gölgenin hüznüyle sevişen
bakır tenli hasretleri
sevdana zimmetli koynunda avutacaktım
esrik bir şarkının
eşlik etmesi gibi ayrılığa
yaslı yüreğim
üryan gülüşlerimin yamacından
süzülen bir aşk lekesi gibi -
teri soğumayan tenimde bir hazan izi

alnımın haritasında
bir çizikle kazılı adın
ne yöne vursam
seni adımlıyorum
çay karası gözlerimde
hasretin demleniyor her geçen gün
geri dönüşü olmayan
eskiyen takvimin yaprağı gibi
mevsim mevsim sen dökülüyorsun
yorgun düşlerime
ve inancını yitirmese de bu sevgi
artık
mihrabım yıkık

defalarca ölsem de
dirilmeyecek bilirim içimdeki haylaz çocuk
göçebe kuşlarla uğurlanmış
çorak tarlalara başlangıç artık
bu isteksiz yolculuk