İstemek Yetmiyormuş Gitmeye
Bir gülüşündü hayatın kendisi
Öyle bir gündü ki
Unutamadım
Uzattığın ellerini
Kendime yakıştıramadığım
Bu tuhaf hallerimle
Seni taşır oldum
Aklımda ve kalbimde
Biliyorum
Solacak tüm çiçekler
Bir kere uzansam ellerine
Açık tut kapıları yine de
Tüm kaybedeceklerime rağmen
Gireceğim bir gün içeriye
Oysa bir anda bulmuştum seni
Aniydi
Gözlerinin yüreğime can verişi
Şimdi adın her anıldığında
Ateşe veriyorlar sanki yüreğimi
Susuyorum
Ve düşlüyorum seni
Çaresiz yollardayım
Adımlarımı tutan bir yürek
Bakıyor suratıma
Gitme dercesine titreyerek
Anladım ki yetmiyormuş
Gitmek istemek
Şimdi adın her anıldığında Ateşe veriyorlar sanki yüreğimi Susuyorum Ve düşlüyorum seni
tebrik ederim çok güzel bir şiir. başından sonuna kadar çok iyi bir uyum içerisinde hep bu denli güzel şiirler yazman dileğiyle yüreğine sağlık...👍👍
tebrikler 👍
Duygular rotayı ele geçirmişse istediği gibi yön verir. Gitmek, yada gitmemek isteğimiz olmaktan çıkar... Emeğinize, kaleminize sağlık Tebrikler...