İstinasız

her bahar düşsek su gibi nedâmet bir sevdaya
balıklar şaşırıp ,gökyüzünde kuşlarla yarışır
kalan bir avuç suda boğulur aklımız
diğer yanımız
günerken
istinasız her gün
çiçek aldatan düşlerde
firardayız


kimi zaman ihtiraslı
kimi zaman bir o kadar dingin
istinasız her gün
ese ese gezer tozarmış aşk

yurtsuz deli rüzgar ...

esme be rüzgar tersden
içimde kocaman kara orman gizliyken
yaprak hışırtısı gönül sızısı
kuşlarımı ürkütme kanat kanat
kanatma
yapma
yıpratma
dallarımda taze bahar kokusu varken
büyüyeceğim belki dalımda günerken


bu bahar biraz ellerimi başımın arasına alsam
aşkından vurulan serçenin gözyaşı düşer
düşer de bir damla çiğ olur
telefona bile çıkmayan sevdiceğim
vurgun yediğim sırtım sızlar
argın sözlerim yatağa uzanmış,
kafiyesine düşmüş
nifakı arar
yaşadığım bu kaçıncı bahar ki dilimde
gün erken
istinasız her gün
yarınsızlığın var oluşu düşer

yaşadığım onca kader
içime doğru akan can
görünce melanetli yüzünü
dudak kıvrımımdaki ihtimal
kocaman heyecanlı bir ihtilale döner



eni konu bahar telaşı arasında
kalp büyümesi bu aslında
belkide mavi göge serilmiş
bulutum belik belik
belkide bahar havası solumuş
avare gezen ,bir sehlik

yalvarma arkamdan
başka bahara firar ettiren
ayetlerden henüz döndüm

istinasız
o dağ senin
bu bağ benim