İyi Bu Karanlık

geldiğinde
açılmamış
asitli buz kütlesi
sanki bumerang yemişim gırtlağıma
tüm salgılarım kendime isyan



buldum bir gün seni
ama aynı gün kaybettim
berlin’de bir otelden çıkıyordun salaş bir adamla
acımasız ve simsiyah bir arabayla gittin
koştum
acımasız ve simsiyah
adımlarımla

sokak korktu adımlarımdan
salyalarını bıraktı strela ırmağına evsiz bir kadın
kimyamı çözebilecek bir mağara aradım ölebilmek adına
bütün tutanaklarda
vuruldu geçsin diye




geldiğinde açılmamıştı henüz
fosforlu kalbim
iyi bu karanlık
tam da ciğerime göre
durma orada öylece
yoksulluklar çarpar geçer
geç kalmış gülüşlerine




şimdi
kenarında hayatın
kıyısında sessiz ellerinin
durdum öylece
kim vurursa vursun diye
hınzır bir hücre
saklı durur hala soluğumda
seni bulursam bir gün sakın öpme beni
soluğuma karışmasın soluğun /suçlu sayarlar seni de
yaralarından ölmek için bile izin yok/ gördün mü
yine durdum öylece buruşuk bir geçmişle
beni senden sorsunlar diye



geldiğinde
açılmamıştı henüz
fosforlu kalbim
iyi bu karanlık
tam da
şiirime göre











Fotoğraf: FERHAT ALPÖZEN