İyiki' M

kalem ucuyla dokunduk sevdamıza
ama ;
yüzümüzün kıvrımlarına
hiç süremeyeceğiz parmak uçlarımızı

biliyorsun değil mi
yetim kaldı
omzuma düşen ıslak saçlarımın kokusu.



. . .




ıslanamasakta aynı yağmurlar altında
üşüyüp koşamasakta bir çay ocağına
dudağının değdiği bardaktan yudumlayamasamda
o demlenmiş huzuru



sabahlayamasakta kızkulesinde
elele dolaşamasakta mihrabad korusunda
denk gelemesekte göz göze
bilemesemde kirpik aralarına yakışıp yakışmadığımı



hiç izleyemeyecek olsamda bir gün batımı yorgunluğuyla
dizlerimde gelen uykunu
dalıp gidemesem de yüzüne
öpemesemde sakalındaki saklı mısraları



duyamasamda kulağıma fısıldayacağın şiirleri
göremesemde nasıl kıpırdar dudakların
nasıl akar gözyaşların



tadını bilemesemde
yanaklarında derin izler bırakıp
dudaklarına düşen tuz lekesinin




hiç bir karanlıkta yakalanamasamda nefesine
hiç bir sabah süremesem de kokunu tenime
bilemesemde tüm sokaklarda
tüm adamların neden sana benzediğini
ciğerlerime çaresizliğin nefesini çekerken
aynı acıların esiri olsamda hergün

aynı dualar okunacak içimden.



' hiç tükenmeyeceksin bende
iyiki' m ' ...