Iz

kan gördüysem bu mıhın çakıldığı izde
bıraktı gece gündüz ızdırabımı,
İsanın sırtındaki acıyan kırbacı
çarmıha emanet
kan kokusunu hatırlamadım ölüme
susadım da
sana
susadım

susadım sende yaratılmaya
ölümün kazdığı boşlukta mıhlandım
sende iz kaldım
susadım

deniz güneş