İz

pencereme zamansız konmuş kuşlara anlattım seni
Ankaranın puslu sabahlarına
ve bir eylül dönümünde yitirdiğim düşlerime...

kapandı iklimlerimin kapısı
ellerimden bir nisan doğurdum
unuttum an bean anıları

çözülürdü bir damla gözyaşında
tutsak omuzlarım
gönülsüzüm kaçtığın sığınaklara
yaşamaktan çaldığın kaçak gülüşlerin
seni uyutmasın
soğu...
üşü....
beni unutma...

geçmişten bir sayfaydın
yüreğimde iz...
bu günümümde kırık bir unutulmaksın
içimin acısı buz....

yasak Ülkelerde üşümüş bedenin
ömürlük yanlızlığı hakkettiğindir
bir gülü yaprağından ayırsan
yağan yağmur güle
yıldırım yüreğine adalettir

sevdanın en kuytu mevsimiydi
değipte geçtiğin yas...

hayat devam ederken
ıssız duraklarda
otobüs pencerelerinden
gözlerin gördüğü bozkırlar sarı

güneş küsse eksenine
ay...karanlık
gece doğsa üzerime
sen yitik...
özledim
çığlığım sessiz...