İzmir

şimdi hayata zihnimi kapıyorum..
izmir doluyor içime,
vücudumu, hava titretiyor,
alnıma yağmurlar düşüyor..
içimden izmir taşıyor..

gözlerime saat kulesinin sessizliği illişiyor,
bir martı dönüyor,
bir çocuk umut dolu gözlerle martıyı süzüyor,
kemeraltından taşıyor insanlar,
insanların içleri huzur doluyor..

şimdi içimdeki sükunet sürüyor,
sadece çok uzaklardaki balıkçıları izliyorum,
ruhum , denize dalıp gidiyor,
ben izmir'le nefes alıyorum..

uzun otobüs kuyruklarını da seviyorum,
vapurdaki çoşkulu kalabalığıda,
ama en çok laikliğini seviyorum izmir'in,
kültürünü, anlayışını, yaşam tarzını,
ve bi o kadar muhalefet oluşunu,
hayatta duruşunu seviyorum..