İzmirlim

Cumhuriyet diye coşan adınla
Damaklarda bıraktığın tadınla
Eri ile özdeşleşmiş kadınla
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

Doğruyu gösterdin bizlere her dem
Ulusa yayılsa sendeki erdem
Bir uhde kalacak kapansa perdem
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

Kıskandım inan ki bir kere daha
Verdiğin hazlara biçilmez paha
Yine bak sen oldun çölüme vaha
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

Bayrağımda renksin gelincik gibi
Bağrımda mihenksin gelincik gibi
Ruhumda ahenksin gelincik gibi
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

Başkentlim uyu sen afyon yuttun ya
Yükseklerde kaya, kırda ottun ya
Kuzu çıktın oysa sözde kurttun ya
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

Ya! İstanbul, ne demeli ki sana
Avuç açtın gırtlağına basana
Nasıl da kıydın be! Dürüst insana
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

Cemil der ki gurur duydum izlerken
Yine hüsran kaldı vuslat özlerken
Tüm vatanda bu tabloyu gözlerken
Sevmemek mümkün mü İzmirlim seni

31.03.2009