Kabahatsiz Mevsimler

Kabahatsiz mevsimler ne dersen de
İpin ucu kaçmış nasılsa...






Boğazımda düğümlenen kelimelere inat
Ayrılığa dem vuruyor çaresiz gönlüm...
Bilmez ki daha nakaratı bitmedi dilimdeki şarkının
Eflatun gecenin koynunda salınacak kelimeler
Ve birde senden geçecek gönlüm...







Bil ki yaşamda suretin günahsız
Ve ellerinse ağlayan gidenin ardından
Yerleştiyse yüreğine bir kere acı
Ne sabaha eziyet et
Ne de geceye isyan
Bırak savrulsun gidenin ardından ahın ya da duan...







Bir serçenin yürek atışlarında gizli sevdam
Öylesi masum
Öylesi ürkek ve kırılgan...






Gönlüm geçti derelerinden bu gece yine
Dibine kadar hasret vardı bu şehirde
Ve gece sesleri avutmuyordu kalbimi
Huzur vermiyordu sessizlik
Uzağına düştüm düşeli...






Saklı bir sevdanın aleni tutulan yasıdır sana duyduğum özlem...






Kanayan bir umutsuzluğun ortasında
Cam kırığı bir sehere yaslarım sırtımı
Ve acının çıkmadığı candan
Ümit ederim hayalleri...







Şimdi sallanıyor beynimdeki aşk nağmeleri
Kalbimi taktım çek yırt esareti/n/mi...