Kabaran Gönül

Görüyorum,
Çılgın şairin seslenişini
Oturmuş yüreği umarsız raylar üzre
Ne korku ne hüzün ne keder
Gelsin geçsin üstümden
___________________demirden gülleler.

Yıkılmam diyor,
Çılgınlık dedim ya
Durulmayan bir kan var damarımda.
Atan nabzıma bak;
Duydun mu tamtam davulları çalıyor,
Çek arabanı diyor
Vuruyor kalbim derinden
Ben biliyorum;
Kimse beni sevmiyor...

İsyanın kime biliyorum
O tertemiz yürekte
En küçük leke bile
Belli eder kendini de
Sanki Tufan kopmuş
Gündüz gece,
Güneş kara bir gölge olmuş sende.

Bilirim o derin yalnızlığı
En savunmasız halinde bulur
Usuldan yoklar yüreği.
De ki;
Ben kırılmam kolayca
En küçük sevgilerim var
Dağ gibi duruyorlar ya işte
Çakıltaşı kadar gözümde yoksunuz
Siz ümitsizlik yağdıran gölgeler.
Küçük uğursuz ellerinizi çekin benden
Nasılsa gün doğuyor gökkubbemden.

Ben ki gerilmiş bir yayım,
Çektiğim üzüntü, keder.
Bu asık yanıma bakma
Bu gergin olan, ileri fırlama anı.
Bak sen daha kalkmadan yerinden
Çıktım hüzün tünelinden.

Artık korkmuyorum akbabalar
Dolanmayın üzerimde.
Bu gün mutluluklar büyümüş gelmiş yanıma
Bir avuç keder ne ola
Daldım huzur içinde
Okyanus kadar sevince...

(Nisan 2010 İstanbul)