Kabulleniş

Hüzne demir atmış bakışlarında
Sararırken umutlarım
Mahrem dokunuşlara boyanır mazi
Çok geç artık
Hayata Don Kişotluk yapmaya
Son fırtınadan önce
Zaten alabora olmuş yüreklerimizle
Hayat denen sâkinin
Getirdiği acılarla demlenyor
Şimdi yüreğim
Her voltada büyüyen yalnızlığım
Ve umutsuzluğum
Meze niyetine
İç sıkıntısı değil benimkisi
Bizatihi sırtımda şaklayan kaderin kırbacı
Bulutlar bile bıkmış hayallerimi taşımaktan
Tuzlu teninde eriyip gitmiş son sevinçlerim
Biçare avuçlarımda
Yorgun umutlar atlası
Zamanın kepenklerine sıkışmış hep hayallerim
Çaresizliğin kurduğu darağacı
Bekler beni tüm tüm merhametiyle
Her yeni gün bir uçurum çizerken pencereme
Yüreğimde tamamlanamamış anıların birikintisi
Tüm ağırlığınca asılıyor boynuma günahlar
Hoş masum olsaydım
Ne olurdu ki sanki
Sadece ana rötuş hakkı vermiş kader
Ne geleceğe ne de maziye
Ömürse hep kısa kalır hayallere
Düşlerim yasaklı birer meyve şimdi
Koparsam
Kovulacağım kendi cehennemimden
Beni ben eden