Kabus

Uyuyan karanlık gezen rüyalar

Yatıya kalırlar bende sabahlar

Tüm yollar birleşir uzlete doğru

Pusular içinden geçer kabuslar.

Ters yüz ederken tüm bildiklerimi

Deli aynasında gördüm kendimi

Yakmı sikerken o melun berduşlar

Hiç bozmadım yinede istifimi.

Bir zamanlar ağlamayı sevmezdim

Gülüşten neşeden taviz vermezdim

Yüzüme gölgeler düştü kahırdan

Kem rüyaları hayra yoran bendim.

Şimdi hep yaşarır oldu gözlerim

Az konuşsam geri döner sözlerim

Attı betim benzim sararıp soldu

Nerde hani nerde beklediklerim.

Ne zordur saplantılara alışmak

Hiçbir şey olmamış gibi yaşamak

Mecbursun işte tüm bunlara yazık

İçinden hiç gelmesede barışmak.