Kaçışlar

açık sularda kalıyoruz çoğu zaman ufuksuzluğu yaşıyoruz
üzerimizden kapalı yorgun kapılar geçiyor sadece bakıyoruz
ay tutulmaları gibi bulutluyuz bakmıyoruz birbirimize
hüzünlerimiz var şehirlerde çığlıklarımız içimizi duymuyoruz

sana ne söylesemler yasaklanıyor ya da bana ne söylesenler
badem gözlerinden bakire sicimler boşalıyor
terli avuçlarınla ağzımı kapatıyorsun dilim içine gömülüyor
ucu bucağı olmayan ihanetlerdeyiz yalnızlaşıyor gittikçe seviler

yer yüzü kanyonlarında gizleniyoruz gönüllerimiz kapalı
sopranolar kıvranıyor kraterler halimize nasıl da acıyor
kurtulacağımızı sanıyorduk elvedalarla biteceğini her şeyin
parmaklarımızın arasından görmüyor musun vıcık vıcık bir güneş
yaşamadığımız günlerde sapsarı nehirler gibi akıyor.