Kadeh Kırıldı, Kızıla Boyandı Düşlerim

Gülüşlerine emanet etmiştim yalnızlığımı
Kıyametin kopmasını beklerken
En sinsice doğan sabahın koynunda.
Sonra birden bire değişen maviliklere armağan ettim,
Yalnızlığımı...
Ya da ben öyle sandım,
Kollarıma alacağım matemimden habersiz
Sevdim.

Geçtim gönül yollarından
Gönüllere derviş oldum yol aldım,
Yürüdüm ...
Aşkı zikreyledim nefe nefes
Her nefese seni çizdim gözbebeklerimle
Anaya hasret çocuğun hasretiyle
Karşılık beklemeyen mektupların hecesiyle
Sevdim...


Her güne düşürdüm resmini
Karanlıkları yaktım birer birer
Aydınlıklara küstüm sen yoksun diye
Acılarımı tattım en şekerli haliyle
Gözlerimdne yaş akıttım
Sellercesine
Bir kez daha kendime emanet ettim kendimi
Sevdim....

Olmayacak düşlere amin dedim
Sen oldu tüm dileklerim
Her geçene seni anlattım yoldan
Bilmediler,hasretlendim
Sevdikçe kahroldum ama yılmadan bekledim
Sevdim

Zor bir mevsime düştü gözlerim
Ne yağdı yağmur misali,
Ne doğdu güneş gibi
Ne dondurdu gözlerim
Ne yaktı cehennemin...
Yine de bir kez daha
Sevdim

Bu kez kadehime ayrılık içirdim
Yudumlarken nefeslerimde seni seçtim
İçime akarken kan kırmızısı yüreğin
Bir kez daha sevdim
Kana kana içtim gözlerinden
En belirsiz sözlerinden,
Aşkı içirdim...
Aşk doldu kadehlerimiz
Mutluluğumuza kaldırdık yürekleri
Am bu kez olmadı
Ve kadeh kırıldı
Kızıla boyandı düşlerim
Bu kez,
Ayrılığını sevdim...