KaDeR

mevsimler döner devran olur felek çarkını çevirir

güneş doğar guruba eğilir

ama senin içindeki kış göç etmez

kar çözülür dışarda dere olur sel olur

ama yüreğinde çağlar boyu donmuş bir buzul uyur

zamana mühürlü ısınması yazgı dışı

begonvil suskunluğunda ağlarsın tanrına

içinden bir karanfil kasırgası kopar

ah ile feryat birbirine karışır

narçiçeği umutların zulme uğramış bir masumiyet gibi

sağanaklarda yüreğin

dervişâne bir orman zikrine durur

o köşe nişandır sana vakıftır 

kutsaldır

kimseye verilmez

pencerelerimde ölülerim asılıdır

puşt pazarlarında satılmış bir ömür gibi

bazen bir papatya kadar saf

bazen bir ateşböceği kadar ürkek

ben yasak sevdaların yol eri

yüreği paramparça aynalardan ibaret

gözbebeklerimde damlar saçaklar yiter

pıhtı tutmuş sevdalardır

segâhtan nihâvente dökülen

sağanaklarda ben de

sensiz tanrısız

ve adını bilmediğim bir kaderle

kıpkızıl bir bahar olurum

ve acımak diriliktir

zira ölü olanın merhameti olmaz

sen acıyorsun

demek ki can içindesin

karanfil kokusu iner gecelere

sağanak rahmet olur toprağa

yüreğin kanar ama dövünerek atar

işte bu yeter

işte bu başlı başına bir KADERDİR