Kader Deriz

Elinden gelen bu ise, üzülme.
Olmadı deriz biz de, beceremedik.
Bir elmaya iki yarım olmayı.
Tutunamadık birbirimize, hayata yarım kalmışlığımız gibi.
Olmadı deriz!
Karşılıklı birer çay içmeyi beceremedik.
Bardaklar utandı, biz arsız kaldık.
Sallantıdaki kaşıkların mutluluğunu kıskanamadık.
Üzülme!
Alemde kavuşamayan bir biz değiliz ya.
Yalnızlık da çekmeyiz hem.
Efsane olur muydu ferhat, delinesi bir dağ olmasaydı aşk?
Olmadı deriz!
Gözleri, gözlerime sufle veremedi.
Susuştu gökyüzüne karşı, tirada başlayamadan sözcüklerimiz.
Göğüs kafesimizi hıçkırıklarla delemedik.
Yeşermedi içimize vuran fidanlar, hep sonbahara takıldık.
Olmadı deriz, üzülme!
Anlaşılana kadar sevmeyi beceremedik aslında.
Anladığmız kadar sevemedik içimizi.
Ne kara bir geceye hapsoldu umutlarımız,
Ne de fiyaskolarımızı vurduk yüzümüze.
Doyamadık, donamadık eksi bilmem kaçlarda.
Aşkın eteğinden düştük bir kere.
Olmadı deriz, üzülme!
Olmazsa; kader deriz...