Kadıköy'lü Martının Avladığı Balığın Şiiri

Bir martının ağzında can çekişen balıktım
Huzurla yüzerken suyumdan çıkarıldım
Önce ciğerlerimden yandım, soluyamadım
Gözlerim kapanırken bildim, bitti zamanım

Kabul et, balıklar da hisseder

Vişnezâde yokuşundan çıkarken işittim
Üç genç kızın bir yaşlı kadına söylediklerini
Telvede balık görmüşler, meğer kısmetmişim
Oysa yutmuştu kuş, nasîbin kendisini

Kabul et, balıklar bedbahtır

Mâsum bir kızın dilindeydi ismim
Annemin sesinde Anadolu türkülerim
Sular sessizdir bilirim
Suda dinlenmez türkülerim
Suda işitilmez ismim
Haykırırım duyulmaz
Suda çıkmaz sesim
Sudan başımı kaldırdım, sesim çıksın istedim
Şimdi bir martının ağzında bir cansız bedenim
Söyle bana, neden suda değilim?

Kabul et, balıklar da ağlar
Belki de denizin tuzu
Balığın gözyaşlarından akar...