Kadın

Bak, bak bunlar yüreğimde olanlar.
Ne fırtınalar kopar, ne tufanlar.

Ruhum da bir kısrağın vahşiliği.
Kabarır özgürlüğüm, bir sel misali.

Coşar duygular, dizginlenemez derken.
Bir set oluşturursun insanlar ve sen.

Dimağım da, mazinin acı tatlı izleri.
Yüreğim de, baş kaldırışın ürpertileri.

Bilinmeyen, bilinip söylenemeyen.
Niyetlenince bile, o ses DUR diyen.

Söyleyemeyip hep içime attıklarım,
bir yanda sevdam (mı?) bir yanda tutkularım.

Çizilen çizginin dışında bir dünya var.
odam ışıksın, kapım yok, pencerem dar.

Oysa tutmak isterdim yaşamın nabzını.
Duyabilmek, hissetmek can veren atışını.

Kainatı zerre zerre, doya doya yaşamak.
Arzum Hücremden bir kez izinsiz çıkmak.

Bir ses olsun isterdim seslenebileceğim.
Kainatı yok edercesine haykırabileceğim.

Bir kadının ne kadar yumuşaksa teni.
Anladım granitten bile sertmiş setleri.

Yaşamak istiyorum, ilkellik mağarasında.
Huzurdur bellediğim iki dudak arasında.

Kurtulmak isteyince, çıkışlar kayboluyor.
Kadın ruhunda isyan, bir gözyaşı oluyor.