Kadınım

Hicâz bakardı gözlerin usul usul
Gül kurusu akşamlarda
Saçların yüzüme savrulur öylece bakardım.
Ellerin de unutulmuşluk,mâzi de yarım kalmış bir sevda
Hüzün yağardı yüreğime,öylece susardım.

Bir keman ağlamasında saklıydı bütün hikâye
Masa üstünde ki kurumuş bir çiçekte
Her nota bir anı yaşatıyordu içinde
Her söz hayat buluyordu geçmişte
Mum ışığında ölüyordu içim
Gâm içinde sönüyordu içim
Kulaklarım da isyan, gözlerimde çaresizlik
Ellerim de boş kalan hayaller
Şimdi umud'un bittiği yerde
Seninle sarhoş oluyorum..

Sussam yalnızlıkla karışık keder yağar üstüme
Kızsam acı'yla gelip hasret çöker gönlüme..
Varlığın dı beni ben yapan
Yokluğun du beni benden çalan
Kapılar kapandı bütün olurlara sen yokken
Yıllar varki sustu yüregim
Sustu aşk'a dair ne varsa
Aldın benliğimi de giderken
Sen yokken ben ben değildim
Ben hiç ben kalmadım sensiz
Şimdi benden kalanıda mı almaya geldin
Bende sana yetecek ben kalmadı artık
Gelip alabilirsin senden geri kalanı da..

Sevgili...
Ne çok sevdim seni
Ne çok susadım bir bilsen sana
Ömrüm avuçlarında oyuncak
Nefesim bakışlarına tabi
Her zerrem kokuna hasret
Seninle yaşayıp seninle öldüm hergün
Seninle ağlayıp seninle güldüm
Ekmek gibi su gibi aradım
Dilsiz kaldım
Sözsöz kaldım
Ruhsuz kaldım
Sen,
Sen benim tek kadınım
Tek varolabildiğimdin..

İzmir/2014