Kadınım

Dünden kaldı bu yaşamak
Alışkanlık haline uyur gözlerim
Susamış asır boyunca bedenim
Katran denizlerde yaşar dururum.

Önümde taştan yüksek tepeler
Gözümde yaştan binbir geceler
Benim adım aşk bilsen kadınım
Düştüğün yerde hep duranım

Kafamda yok bir düşünce
Yok ne bir neşe ne endişe
Leyla eşine Mecnun işine
Sevgin yalandı mahçubum kendime.