Kafes

Sensizliğimle savaşmaya bile
Takatim kalmamış artık,
Gizlerim le doluşmuş,
Bir orduyla savaşmak tayım zaten,
Ne beni okşayan bir ses,
Ne hissettiğim bir nefes,
Nede beni benimseyen bir kafes,
Yok!
Yalnızlığım ellerimi sımsıkı tutmuş,
En çıkmaz sokaklara koşmaktayım..
Kendimden yoksunum
Başkasına ne hacet!
Aynalarda susmuşlar artık bana,
Konuşmazlar,benden ses çıkmadıkça..
Koskoca bir alem,
Milyonlarca hayat,
Ben yeni kavradım,
Senden öncede yalnızmışım,
Senden sonrada tek..
Senden önce bir ben vardım benimle,
Şimdi bende terk edip gitmişim beni..
Ruhumu koymuşum son gidişinde,
Sol yanına..
Bak şimdi bende seninleyim,
Ruhum yanında,
Bedenim olamasa da!