Kağıttan Bir Uçakta Bıraktı Umudunu Kız

Kağıttan bir uçakta bıraktı umudunu,kız
Üstünde mürekkebin dokunuşlarıyla
Savrulurken gökyüzünde,
Gözyaşlarını bıraktı,sahipsizliğin çöllerine

Kalp atışlarını saklayıp bavuluna
Gül kokulu sümbülünden de vazgeçti
Kırıklarını da atıp bohçasına
Koyuldu karanlık,uçsuzluklara

Oysa ne kadar da loştu sokaklar.
Yalnızlığını suratına vururcasına,
Islak ve nemli kirpiklerinden,
Yere düşer şimdi o damlalar.